گردهمایی اعتراضيه (کار، نان، تحصیل و آزادی) ششم مارچ سال 2022 در بلجیم در مقابل تعمیر اتحادیهٔ اروپا

اين گردهمایى تحت عنوان ( نان، كار، تحصيل، و آزادى ) از ساعت ۱۴:۳۰ بعد از ظهر آغاز و الی ساعت ۱۷ عصر دوام پیدا كرد، با حضور یابی بیشتر از ۸۵ اشتراک کننده اعم از زنان و مردان و جوانان علاقمند افغانی و اروپاًىى در شهر بروكسل بلجيم در مقابل مقر اتحاديه اروپايى به همكارى نهاد هاى اجتماعى (همايش اروپايى زنان افغان – اتحاديه انجمن هاى افغان ها در هالند، کمیسیون زنان اتحادیه، همبستگی زنان، شورای زنان و نهاد اجتماعى بلجيم تدویر گردید. كه هدف آن همانا داد خواهى از حقوق حقه زنان و در کل ملت افغانستان بود و عناوین مثل نقض حقوق زنان، زندانى ساختن زنان معترض، فروش كودكان در آن با بیانات  و سخنرانی های شخصیت های برجسته و شناخته شده جامعهٔ افغانی در سراسر اروپا برجسته ساخته شد، تا بدین وسیله بتوانند صداى زنان مظلوم وطن را به گوش پارلمان اروپايى برسانند.

درین گردهمایی مسؤولین نهادهای کار بازنان ‌اتحادیه ها و ‌تعداد کثیری از فعالین ‌و مدافعین حقوق زن از سراسر اروپا اشتراک ورزیده بودند. گردهمایى اعتراضيه با سخن آغازین از جانب خانم رزمنده آغاز شد و به تعقیب آن محترم ولی شاهپور، خانم صالحه واهب واصل، محترم صلاح الدین صمیم، خانم یاسمین همسنگر، خانم سهیلا زحمت، خانم مرضیه جهش و عدهٔ دیگر از هموطنان با احساس ما که از کشور های مختلف اروپایی اشتراک داشتند صحبت ها و بیانات شان را در عرصه های معینه به شکل اعتراض آمیز برجسته ساختند. این گرد همآیی با شعار(نان، کار و آزادی) تا ساعت ۱۷ عصر ادامه یافت و علاوه بر سخنرانان که در ارتباط با پشتیبانی و حمایت از حقوق زنان و ملت افغانستان صحبت کردند، قطعنامه نیز ترتیب گردید که  در آن مطالبات و خواستهای حیاتی و حقوق انسانی زنان  بازتاب داده شده بود.

متنی سخنرانی صالحه واهب واصل در گردهمایی اعتراضیه در ششم مارچ سال جاری در بلجیم

ای کوه شنو حال دل زار من این دم –  کین جا همه آدم شدگان دیو و ددانند.

!خواهران و بردران هموطن درود بر شما

(ای کوه صدایم را انعکاس بده تا به گوش جهانیان برسد)  این شعاریست که خواهران معترض ما در سرزمین خاکستری افغانستان با بغض های گره خورده در گلوها شان فریاد کرده اند. چه باید فکر کنیم که هدف این خواهران ما در لا به لای فریاد آکنده از بغض شان چه بوده؟

پول، لباس های نیمه برهنه، محافل رقص و پای کوبی، اجتماعات عیش و نوش، رفتن با لباس آببازی به لب ساحل که با تأسف در افغانستان نداریم؟ نخیر! این فریاد های که زنان و دختران افغان در برابرش یک قیمت بسیار گزاف ارزش های انسانی و معنوی شان را باید پرداخت میکردند مثل: عزت و آبرو، اعتماد به نفس، آزادی جسمانی و روانی، ازادی بیان، فرزند و مال و خانه و صد ها ارزش های مادی و معنوی دیگر شان، فقط داشتن آزادی نسبی شان است که چهل سال قبل مادران شان حد اقل میتوانستند در آن نفس بکشند. معنی آزادی زن در افغانستان در مقایسه با آزادی زنان در غرب میل ها دور از هم  فاصله دارد.  آزادی برای زن افغان نفس کشیدن در یک فضای صلح آمیز است، داشتن حق آموزش است. داشتن حق و کار و فعالیت در اجتماع است. داشتن حق آزادی بیان، حق سفر، حق تصمیم گیری، حق مشارکت سیاسی – فرهنگی و اجتماعی و بالاخره داشتن حق انتخاب راه زندگیست. که برابر به یک ربع آزادی زنان در غرب میتواند به شمار رود.

امروز زنان افغانستان این قشر مصرفی در موفقی قرار دارند که به جای آدم های انسان نما به کوه ها پناه برده اند که فریاد شان را به گوش جهانیان برساند. فریاد برای منع خشونت های متفاوت مثل مورد تجاوزات جنسی  و گروهی قرار گرفتن، به زندان ها انداخته شدن، به فروش رسیدن، اعضای بدن شان را از دست دادن، سنگسار شدن، محکمه صحرایی شدن، اختطاف و مفقود شدن و ده ها خشونت متعصبانه ای  دیگر .

هشتم مارچ یک روز سبولیک است یک روز تاریخی ای که زنان اروپا توانستند به حقوق انسانی شان در اجتماع دست پیدا کنند. اما امروز دیگر از طرف غربیان طوری که شاید و باید این روز تجلیل نمی شود مگر توسط زنان غیر غربی که از ممالک اسلامی و شرقی درین کشور ها پناهنده شده اند. زیرا این زنان از سالیان متمادی به این طرف به خاطر حقوق انسانی شان مبارزه میکنند و به نتیجهٔ مطلوب نمی رسند. همانگونه که زنان غربی دیگر خود شان را از محدودهٔ یک روز در سال به نام روز زن کشیده اند، زنان افغانستان هم آرزو دارند که دیگر بازی این روز سمبولیک هشتم مارچ را نخورند و به آن دل خوش نسازند.

زنان افغانستان اکنون دروضع و حالت بسیار تشنج آمیز و بدی به سر می‌ برند. مکاتب، دانشگاه‌ها، دفاتر کاری و حتی جاده ها و کوچه‌ ها برای رفت و آمد به روی ما بسته ‌است. 

هدف اساسی از این گردهمائی امروز همانا انعکاس صدای زنانیست که از طریق کوه ها و بیابان ها به ما رسیده و ما صدای خواهران ما را از گلوی خود بیرون کرده به گوش جهانیان میرسانیم. ما امروز بر خواست ‌های بر حق زنان افغان پافشاری می ‌کنیم. مطرح می سازیم و برای رسیدن به آن ‌ها مبارزه میکنیم. ما این سکوت دیرینه را می شکنیم و از فعالان حقوق‌ بشر و جامعۀ مدنی جهان، اتحادیهٔ اروپا نهادها و سازمان‌های بین‌المللی مدافع حقوق بشر و حقوق زنان تقاضا میکنیم که از زنان افغانستان حمایت کنند و حقوق حقه شان را بر آنها  بازگردانند.

با فشار های اقتصادی و به رسمیت نشناختن دولت بر سر اقتدار آنها را وادار سازند که به عنعنات، فرهنگ و نورم ها و ارزش های انسانی مردم افغانستان احترام گذاشته، از خشونت و بدرفتاری  و بد اخلاقی با زنان و دختران دست بردارند. دختران و زنان را از  زندان ها رها سازند و به آنها حق آموزش و تحصیل، کار و فعالیت های اجتماعی حق انتخاب و حق آزادی بیان وحق مشارکت سیاسی بدهند.

 با حرمت

 صالحه واهب واصل
۰۶-۰۳-۲۰۲۲