(غرور عصبی چیست؟(بخش دوم

.اگر بخش اول را نخوانده اید میتوانید از طریق این لینک بخوانید غرور عصبی چیست؟ (بخش اول)

نقش اجتماع درین زمینه:

اجتماع نقش مهمی در پیشگیری از رشد غرور عصبی و ارتقای سلامت روانی افراد دارد. برخی از نقش‌های اجتماعی در این
زمینه عبارتند از:
ترویج فرهنگ سلامت روانی: اجتماع می ‌تواند با ترویج فرهنگ سلامت روانی و اهمیت مراقبت از سلامت ذهنی، از ایجاد آگاهی بیشتر درباره این موضوعات و ارائه منابع و خدمات مرتبط حمایت کند.
توجه به مسائل روانشناختی و اجتماعی: اجتماع می‌ تواند به توجه به مسائل روانشناختی و اجتماعی فردی که ممکن است به رشد غرور عصبی منجر شود، کمک کند. ایجاد محیط‌ هایی برای گفتگو و ارتباط با دیگران و ارائه خدمات حمایتی می ‌تواند به افراد در مدیریت احساسات شان کمک کند.
ترویج مهارت‌ های مدیریت استرس و ارتقاء اعتماد به نفس: اجتماع می‌ تواند با ترویج مهارت‌ های مدیریت استرس و ارتقاء اعتماد به نفس، از رشد غرور عصبی در افراد جلوگیری کند. برنامه‌ ها و فعالیت‌ های آموزشی و پشتیبانی می‌ توانند به افراد کمک کنند تا با مشکلات و فشارهای زندگی بهتر مقابله کنند.
ترویج ارتباطات مثبت و حمایت اجتماعی: اجتماع می ‌تواند با ترویج ارتباطات مثبت و حمایت اجتماعی، از افراد در مواجه با مشکلات و دشواری ها حمایت کند و از رشد غرور عصبی جلوگیری کند. ایجاد فضاهایی برای به اشتراک گذاری تجربیات و ارائه حمایت معنوی و اجتماعی می ‌تواند به تقویت روابط انسانی کمک کند.
ترویج ارزش‌ های مثبت و سازنده: اجتماع می ‌تواند با ترویج ارزش‌ های مثبت و سازنده مانند احترام، اعتماد، همدلی، و مشارکت، از رشد غرورعصبی در افراد جلوگیری کند و به ایجاد فضایی سالم و حمایت ‌کننده برای رشد فردی و اجتماعی کمک کند. با توجه به نقش ‌های مختلفی که اجتماع می ‌تواند در جلوگیری از رشد غرور عصبی داشته باشد، ایجاد فضاها و برنامه‌ های برای توسعه سلامت روانی و ارتقاء سطح رشد غرور عصبی دارای اثرات گسترده‌ ای بر شخصیت و رفتار و کردار افراد است، و اجتماع نقش مهمی در جلوگیری از آن دارد. به عنوان تکمیلی برای ایجاد فضا ها و برنامه ‌های توسعه بخش سلامت روانی و ارتقاء سطح ارزش ‌های مثبت و سازنده، می ‌توان به اقدامات زیر اشاره کرد:
تربیت از طریق مدارس و مؤسسات آموزشی: مکاتب و مؤسسات آموزشی می ‌توانند با توسعه برنامه ‌های آموزشی مبتنی بر ارزش‌ های اجتماعی مثبت، همچون همکاری، احترام متقابل، و همدلی، به ایجاد فضایی پویا و حمایت ‌کننده برای رشد روانی و اجتماعی شاگردان و دانش‌ آموزان کمک کنند.
تقویت روحیه همکاری و تعامل اجتماعی: ایجاد فرصت‌ ها و فضای برای همکاری و تعامل اجتماعی در جوامع محلی، مکاتب، و محیط کاری، می ‌تواند به تقویت ارتباطات مثبت و کاهش رقابت ناپایدار بین افراد کمک کند.
ترویج همدلی و احترام: ارتقاء فرهنگ همدلی و احترام در اجتماعات می ‌تواند از پذیرش تفاوت‌ ها و محبت نسبت به دیگران دفاع کند و از ایجاد برتری ‌جویی غیرسالم جلوگیری نماید.
تشویق به مشارکت و دست ‌یاری: تشویق افراد به مشارکت در فعالیت‌ ها و پروژه‌ های گروهی، و همچنین ارائه فرصت ‌های دست ‌یاری و پشتیبانی از دیگران می ‌تواند از ارتقای ارتباطات مثبت و کاهش تمرکز بر رقابت و برتری ‌جویی کمک کند.
استفاده از الگوهای مثبت: ارائه الگوهای مثبت از رفتار و ارزش ‌ها، از جمله ارزش‌ های همدلی، همکاری، و احترام، می‌ تواند به افزایش اثربخشی تلاش‌ های جامعه در جلوگیری از رشد غرور عصبی کمک کند.
تربیت مهارت ‌های انتقادی و خود کنترول: آموزش مهارت ‌های انتقادی، خود کنترول، و تعامل مؤثر می ‌تواند به کودکان و نوجوانان کمک کند تا از فهم بهتری از احساسات و رفتار خودشان برخوردار شوند و از غرور عصبی کاسته شود.
تشویق به پذیرش شکست: تشویق کودکان و نوجوانان به پذیرش شکست و خطاها به عنوان یک بخش از رشد و یاد گیری می‌ تواند از ایجاد انتظارات بی ‌مورد برای کمال ‌گرایی و غرور عصبی جلوگیری کند.
توانمند سازی از طریق مشارکت در فعالیت‌ های خدمت ‌رسانی: تشویق و ترغیب کودکان و نوجوانان به شرکت در فعالیت‌ های مدد ‌رسانی و کمک به دیگران می‌ تواند به ارتقاء احساس معنویت و ارتباط مثبت با جامعه کمک کند و از غرور عصبی کاسته شود.
ترویج خودآگاهی و مهارت ‌های تفکر مثبت: آموزش مهارت‌ های مدیریت استرس، خود آگاهی، و تفکر مثبت می ‌تواند به افراد کمک کند تا از تأثیرات منفی غرور عصبی کاسته و به رفتار و افکار سازنده‌ تری متمایل شوند.
تحقیق و آگاهی ‌بخشی درباره مخاطرات غرور عصبی:‌ برگزاری کارگاه ‌ها و جلسات آموزشی در مورد مخاطرات و عواقب غرور عصبی می ‌تواند به افراد کمک کند تا از این مسئله آگاه شوند و روش های مؤثری را برای مقابله با آن یاد بگیرند. با انجام این اقدامات، جامعه می‌ تواند از ایجاد فضای سازنده و حمایت‌ کننده برای رشد فردی و اجتماعی افراد بهره ‌مند شود و به طور کلی از رشد غرور عصبی در جامعه جلوگیری کند.

اثرات منفی و اثرات مثبت غرور عصبی:

غرور عصبی، می ‌تواند اثرات مثبت و منفی متفاوتی بر روی فرد داشته باشد. در ادامه به بررسی این اثرات می ‌پردازیم:

اثرات مثبت غرور عصبی:

انگیزش و انگیزه: در برخی موارد، غرور عصبی می ‌تواند به عنوان یک منبع انگیزه و انگیزش برای فرد عمل کند. احساس اعتماد به نفس و اطمینان از توانایی‌ های خود، می‌ تواند فرد را به هدف ‌گذاری و تلاش برای رسیدن به موفقیت تشویق کند.
رشد شخصی و حرفوی: افرادی که از غرور عصبی برخوردارند ممکن است به دلیل اعتماد به نفس بالا و انگیزه ‌ای که از آن به دست می‌ آورند، به رشد شخصی و حرفوی بیشتری دست یابند.
افزایش عمل و عملکرد: برخی از مطالعات نشان داده ‌اند که افرادی که از میزان مناسبی از غرور عصبی برخوردارند، ممکن است در عمل و عملکرد خود موفق ‌تر عمل کنند، زیرا اعتماد به نفس بالا بهبود عملکرد را تسهیل می ‌کند.

اثرات منفی غرور عصبی:

مشکلات در ارتباطات اجتماعی: غرور عصبی می ‌تواند باعث ایجاد مشکلات در ارتباطات اجتماعی شود، زیرا فرد ممکن است به عنوان احساس کننده تفوق و برتری، به دیگران روی بیاورد و از ارتباطات صمیمی و متقابل دوری کند.
افزایش استرس و اضطراب: در برخی موارد، غرور عصبی می ‌تواند باعث افزایش استرس و اضطراب در فرد شود، زیرا فشارهای که از حفظ تصویر بالا و نشان دادن موفقیت و توانایی به عهده دارد، ممکن است بر او سنگینی بیاورد.
تضاد در روابط: فردی که دچار غرور عصبی است ممکن است دچار تضاد در روابط شود، زیرا تفکر کند که به تنهایی بهترین و حرفه‌ یی ترین فرد در محیط است و این ممکن است با اعتقادات و ارزش‌ های دیگران تضاد ایجاد کند.
کاهش اعتماد به دیگران: در مواردی، غرور عصبی می ‌تواند به کاهش اعتماد به دیگران منجر شود، زیرا فرد ممکن است به دیگران به عنوان رقبا و تهدیدات برای تصویر بالای خود نگاه کند. درکل اثرات غرور عصبی بستگی به میزان و نوع آن دارد. در صورتی که غرور عصبی به میزان متعادل و موافق با محیط اجتماعی فرد باشد، می ‌تواند به رشد و پیشرفت فرد کمک کند، اما اگر این میزان بیش از حد باشد، ممکن است به مشکلات و ناراحتی‌ های روانی منجر شود.

آیا غرور عصبی بزرگ بینی است:

اصطلاح “بزرگ بینی” در اینجا به معنای تعمیم دادن یا بزرگنمایی از قدرت، توانایی‌ ها، یا انجام دادن کارهای بزرگتر و مهم ‌تر از واقعیت استفاده می‌ شود. به عبارت دیگر، این اصطلاح به معنای افتخارآمیز نمودن خود و نشان دادن حالتی از فروتنی نیست، بلکه به معنای افراط و اغراق در نشان دادن توانایی‌ ها یا موفقیت‌ های خود است. در این زمینه، می‌ توان گفت که غرور عصبی می ‌تواند در برخی موارد باعث بزرگ بینی شود، زیرا فرد ممکن است به دلیل احساس تفوق و برتری، بیش از اندازه از توانایی‌ها و موفقیت‌ های خود پرده‌ برداری کند و آنها را بزرگنمایی کند. این ممکن است به نشان دادن حالتی از خودپسندی و اعتقاد به اینکه او متفاوت و برتر از دیگران است، منجر شود. بنابراین، در برخی موارد، غرور عصبی می‌ تواند با بزرگ بینی ارتباط داشته باشد، اما این توصیف به دقت باید در زمینه مفاهیم مورد نظر استفاده شود تا از سوء تفاهمات جلوگیری شود.
وقتی از اصطلاح “بزرگ بینی” صحبت می‌ شود، معمولاً به موقعیتی اشاره داریم که فرد به طور ناپایدار و اغراق ‌آمیزی از توانایی ‌ها، موفقیت‌ ها، یا وضعیت خود استفاده می ‌کند. در اینجا، اصطلاح “بزرگ بینی” به معنای افراط در اظهار نظرها و نشان دادن توانایی‌ ها، به طوری که واقعیت را نادیده گرفته و از وضعیتی که واقعاً در آن قرار دارد، بزرگ ‌تر و مهم‌ تر به نظر برسد، استفاده می ‌شود. وقتی فرد دچار غرور عصبی می ‌شود، ممکن است به دلیل احساس تفوق و برتری، به خود و توانایی‌های خود بیش از حد ارزش دهد و این می‌تواند به بزرگ بینی منجر شود. به طور مثال: فردی که دچار غرور عصبی است، ممکن است تمایل داشته باشد که در مواقعیت‌ های اجتماعی یا حرفوی خود، موفقیت ‌های خود را بیش از حد بزرگنمایی کند. او ممکن است دچار تمایل به نشان دادن و اظهار تفوق بیش از حد شود و این می ‌تواند به بزرگ بینی تعبیر شود.
یک فرد ممکن است به طور اغراق ‌آمیزی از توانایی‌های خود حرف بزند و درباره موفقیت‌های خود زیاد صحبت کند، حتی در مواقعی که واقعاً نیازی به اظهارنظرهای آنچنانی نیست. بنابراین، بر خلاف اصطلاح “بزرگ بینی” که معمولاً با اظهارنظرهای ناپایدار و اغراق ‌آمیزی از وضعیت فرد مرتبط است، غرور عصبی نیز ممکن است به همین تعریف مطابقت داشته باشد. در واقع، غرور عصبی می ‌تواند یکی از عواملی باشد که به بزرگ بینی فرد کمک می‌ کند و او را ترغیب به اظهار نظرها و رفتارهای بزرگنمایی می‌ کند.

تفاوت بین بزرگ منشی و بزرگ بینی

اصطلاحات “بزرگ بینی” و “بزرگ منشی” هر دو به نوعی از اغراق ‌آمیزی یا بزرگنمایی از وضعیت یا توانایی ‌های فرد اشاره دارند، اما با توجه به مفاهیمی که هر یک از این اصطلاحات به تصویر می‌ کشد، تفاوت ‌هایی هم دارند:
بزرگ بینی: معمولاً این اصطلاح به معنای افراط در اظهار نظرها و نشان دادن توانایی‌ ها و موفقیت‌ ها به طوری که واقعیت را نادیده گرفته و از وضعیتی که واقعاً در آن قرار دارد، بزرگتر و مهم‌ تر به نظر برسد، استفاده می‌ شود. مثال: فردی که به طور اغراق ‌آمیزی از توانایی‌ ها و موفقیت‌ های خود حرف می ‌زند و اغلب آنها را بزرگتر از واقعیت معرفی می‌ کند.
بزرگ منشی: عموماً این اصطلاح به معنای افراط در نشان دادن وضعیت اجتماعی، مالی، یا توانایی‌های مادی یا فرهنگی فرد است. مثال: فردی که به طور اغراق‌ آمیزی از دارایی‌ ها، موقعیت اجتماعی، یا سطح تحصیلات خود حرف می‌ زند و آنها را بزرگ ‌تر یا مهم ‌تر از واقعیت معرفی می ‌کند. ازینرو، هر دو اصطلاح به موقعیتی از اغراق‌ آمیزی اشاره دارند، اما تفاوت آنها در نوعی از خصوصیاتی است که بیشتر به عنوان عامل مزیت یا برتری شخصی اشاره دارند. در حالی که “بزرگ بینی” به توانایی‌ ها و موفقیت ‌ها اشاره دارد، “بزرگ منشی” معمولاً به موقعیت اجتماعی، مالی، یا فرهنگی اشاره دارد.
اصطلاحات “بزرگ بینی” و “بزرگ منشی” معمولاً به طور منفی به کار می ‌روند و بیشتر به مفاهیمی از اغراق ‌آمیزی و بزرگنمایی اشاره دارند. این اصطلاحات به نوعی از ترسیم یا نشان دادن توانایی‌ ها، موفقیت ‌ها، یا وضعیتی که واقعاً در آن نیستیم به طوری که آن را بزرگتر، مهم ‌تر یا بیشتر از واقعیت به نظر بیاوریم، اشاره دارند. به عبارت دیگر، در اینجا توانایی‌ ها یا موفقیت‌ ها به طور اغراق ‌آمیزی بزرگ‌ نمایی می ‌شود. استفاده از این اصطلاحات به شکل مثبت بسیار کمتر شایع است و ممکن است در برخی موارد خاص و در شرایط خاصی مثبت تلقی شوند. مثلاً، ممکن است در مواقعی که شخصیتی از توانایی‌ ها یا موفقیت ‌های خود با افتخار یاد کند ولی این اظهار نظر با اعتدال و بدون اغراق انجام شود، مثبت تلقی شود. اما این توضیح بیان می‌ کند که اغراق‌ آمیزی و بزرگنمایی به شکلی منفی معمولاً به این اصطلاحات متصل است. به طور عموم استفاده از اصطلاحات “بزرگ بینی” و “بزرگ منشی” باید با دقت و احتیاط انجام شود، زیرا می ‌تواند به تعمیم ‌ها و اغراق‌ آمیزی ‌های غیرمنطقی و ناپایدار منجر شود.

غرور عصبی و اثر آن بر شخصیت یک طفل

غرور عصبی می ‌تواند بر شخصیت یک فرد، به خصوص یک کودک یا نوجوان، تأثیرات مختلفی داشته باشد. این تأثیرات می ‌توانند به خاص در دوران رشد و تکامل شخصیت، مهم باشند. اینجا چندین نکته را برای توضیح تأثیر غرور عصبی بر شخصیت یک کودک یا نوجوان ارائه می ‌دهیم:
تأثیر بر رفتار و ارزش‌ ها: غرور عصبی می ‌تواند باعث ایجاد الگو های رفتار ناسالم شود. به عنوان مثال، یک کودک که دچار غرور عصبی است ممکن است تمایل داشته باشد تا رفتار انتزاعی و برتری‌ جویی را در مواجهه با دیگران نشان دهد.
تأثیر بر ارتباطات اجتماعی: غرور عصبی می ‌تواند به تضادها و مشکلات در روابط اجتماعی منجر شود. کودکانی که دچار غرور عصبی هستند ممکن است دشواری در برقراری و حفظ روابط معنیدار داشته باشند زیرا اغلب به دیگران با تحقیر و استفاده می‌ نگرند.
تأثیر بر اعتماد به نفس: غرور عصبی می ‌تواند به طور معکوس بر اعتماد به نفس تأثیر بگذارد. اگر یک کودک به طور مداوم به احساس تفوق و برتری نسبت به دیگران ایجاد شده باشد، ممکن است بر اعتماد به نفس خود شکست بخورد زیرا اعتماد به نفس واقعی بر اساس قبول کردن خود و دیگران به عنوان یک عضو معمولی اجتماعی است، نه از دید دیگران برتر بودن.
تأثیر بر رشد شخصیت: غرور عصبی می ‌تواند به توسعه شخصیت به شکل سالم و تعادل ‌یافته فردی مانع شود. افرادی که دچار غرور عصبی هستند، ممکن است مشکلاتی در ارزیابی و قضاوت درست از خود و دیگران داشته باشند و این می‌ تواند به عدم رشد شخصیتی مناسب منجر شود. بنابراین، غرور عصبی می ‌تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر شخصیت یک کودک یا نوجوان تأثیر بگذارد و می‌ تواند باعث ایجاد مشکلات رفتاری، ارتباطی، و رشد شخصیتی شود. این مسئله نشان می‌ دهد که مهم است که از جلوگیری از رشد غرور عصبی در این دوره ‌های حساس توجه خاص شود. برای جلوگیری یا کاهش تأثیرات منفی غرور عصبی بر شخصیت یک کودک یا نوجوان، می ‌توانید به موارد زیر توجه کنید:
تقویت خود‌آگاهی: کمک به کودکان و نوجوانان برای درک و آگاهی از احساسات و افکار خودشان می‌ تواند به آن‌ها کمک کند تا از اندازه ‌گیری از خود و دیگران کاسته و از خودپذیرش بیشتری برخوردار شوند.
تربیت مهارت‌ های ارتباطی سالم: آموزش مهارت‌ های مؤثر در ارتباط با دیگران، احترام به دیگران و همدلی می‌ تواند به کودکان و نوجوانان کمک کند تا ارتباطات سالمتری برقرار کنند و از رفتار برتری ‌جویی کاسته شود.
تشویق به انعطاف ‌پذیری: آموزش به کودکان و نوجوانان که زندگی پویا و پیچیده ‌ای است و همه افراد می ‌توانند موفقیت ‌ها و شکست‌ های خود را داشته باشند، می‌ تواند از ایجاد تصویر بزرگتر‌ از واقعیت در ذهنشان جلوگیری کند.
توجه به قدرت ‌ها و ضعف ‌ها: کمک به کودکان و نوجوانان برای درک قدرت ‌ها و ضعف‌ های خود و دیگران و اعتراف به تنوع و تفاوت‌های فردی می ‌تواند به آن‌ها کمک کند تا از احساسات تفوق‌ جویی کاسته و ارتباطات سالم ‌تری برقرار کنند.
تشویق به همکاری و همدلی: تشویق کودکان و نوجوانان به همکاری با دیگران و شرکت در فعالیت ‌ها و گروه‌ های اجتماعی می ‌تواند به آنها کمک کند تا از رفتار برتری ‌جویی کاسته و به همکاری و همدلی تمایل بیشتری داشته باشند. از طرفی، توجه به نیازها و احساسات کودکان و نوجوانان، ایجاد محیط ‌های پذیرش و پشتیبانی، و ارائه الگوهای مثبت از رفتار و ارزش‌ های به اشتراک گذاری شده می ‌تواند به کاهش تأثیرات منفی غرور عصبی کمک کند و به رشد سالم شخصیت شان کمک نماید.

منابع :

DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders): یکی از معتبرترین منابع برای شناخت اختلالات روانی از جمله خودشیفتگی است. این کتاب توسط انجمن طب روانی آمریکا منتشر شده و در آن توضیحات مفصلی دربارهٔ خصوصیات شخصیتی نارسیسیستیک و معیارهای تشخیصی آن ارائه شده است.
کتب روانشناسی شخصیت: کتاب‌های تخصصی روانشناسی:
“Personality Disorders in Modern Life” نوشته تئودور میلان (Theodore Millon)
“The Narcissistic Personality Disorder: A Reader” نوشته جوئل برگر (Joel Berger)
مقالات علمی: پایگاه‌ علمی معتبر PubMed یا Google Scholar که مقالات به ‌روز و پژوهش ‌های دقیق در ارتباط با نارسیسیسم و موضوع غرور عصبی را ارائه میدهد. که ازعبارات جستجویی مانند “Narcissistic Personality Disorder” یا “Pathological Narcissism” استفاده شده است.
کتاب “The Narcissism Epidemic”: نوشتهٔ Jean Twenge و W. Keith Campbell که که در آن به رشد نارسیسیسم در فرهنگ مدرن و تأثیرات آن بر جامعه پرداخته شده است.
کتاب‌ های عمومی درباره نارسیسیسم: کتاب‌ “The Mirror Effect” نوشته Dr. Drew Pinsky، که به موضوع نارسیسیسم و تأثیرات آن بر سلامت روان فرد و روابط اجتماعی می ‌پردازد.
موسسات روانشناسی
مؤسسهٔ معتبر روانشناسی APA (American Psychological Association) که مقالات و منابع علمی رایگانی درباره نارسیسیسم و اختلالات شخصیتی در وبسایت شان نشر می کنند.

حق چاپ ونشر این مقاله محفوظ است در صورت استفاده از آن باید نام داکتر صالحه واهب واصل و لینک منبع ذکر شود.